Zeche Hugo
Het Duitse Roergebied gold jarenlang als één van Europa's grootste kolenindustriën. Door de economische crisis in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw zijn veel mijnen gesloten. Nu is er geen enkele mijn meer open.
De laatste mijn die zijn deuren daar sloot was Zeche Hugo, op 28 april 2000 verlieten de mijnwerkers voor het laatst de poort en telde de stad ineens drieduizend nieuwe werklozen. In de afgelopen jaren zijn van dit immense complex vrijwel alle gebouwen gesloopt. Alleen één van de schachttorens staat nog overeind, deze heeft nu een museale status, en het gebouwencomplex met de kantoren, administratie en kleedruimtes.
Met name de kleedruimte is zeer bijzonder om te zien. Honderden stalen manden, "kauen"genaamd, hangen met ijzeren kettingen hoog aan het plafond. Hierin borgen de mijnwerkers hun schoenen, kleding en persoonlijke eigendommen op tijdens hun dienst zodat die veilig waren tegen diefstal. Met een ketting hesen de arbeiders hun mand op, metershoog aan het dak. Iedere arbeider had zijn eigen genummerde ketting met mand. Heden ten dage hangt deze immense hal nog steeds vol met honderden van dit soort manden, maar het verval slaat meedogenloos toe.
Zeche Hugo heb ik 4 keer bezocht, de eerste keer was in september 2010, de laatste keer in november 2012
De laatste mijn die zijn deuren daar sloot was Zeche Hugo, op 28 april 2000 verlieten de mijnwerkers voor het laatst de poort en telde de stad ineens drieduizend nieuwe werklozen. In de afgelopen jaren zijn van dit immense complex vrijwel alle gebouwen gesloopt. Alleen één van de schachttorens staat nog overeind, deze heeft nu een museale status, en het gebouwencomplex met de kantoren, administratie en kleedruimtes.
Met name de kleedruimte is zeer bijzonder om te zien. Honderden stalen manden, "kauen"genaamd, hangen met ijzeren kettingen hoog aan het plafond. Hierin borgen de mijnwerkers hun schoenen, kleding en persoonlijke eigendommen op tijdens hun dienst zodat die veilig waren tegen diefstal. Met een ketting hesen de arbeiders hun mand op, metershoog aan het dak. Iedere arbeider had zijn eigen genummerde ketting met mand. Heden ten dage hangt deze immense hal nog steeds vol met honderden van dit soort manden, maar het verval slaat meedogenloos toe.
Zeche Hugo heb ik 4 keer bezocht, de eerste keer was in september 2010, de laatste keer in november 2012
Foto's © Truus Nijland juni 2012
